Cijfers blijven dalen

Ondanks de versoepeling van de maatregelen blijft de curve een dalende trend aanhouden. Ik hield mijn hart vast de eerste dag dat we weer mensen mochten uitnodigen. Ieder gezin mocht zijn bubbel vergroten met 4 personen. Dat moesten dan wel steeds dézelfde mensen zijn. Hier werd er niet op gecontroleerd men ging uit van de mensen hun gezond verstand. Ik had verwacht dat de curve weer zou stijgen. Er zijn weinig gezinnen die zich volledig houden aan de maximumregel. Toch ziet mijn de cijfers dalen. Als we zo verder doen hebben we misschien nog een mooie zomer.

cijfergegevens

Sinds 6 april is de curve beginnen dalen. Er waren meer dan 300 opnames die dag. In totaal waren er iets meer dan 6000 in het ziekenhuis. Sindsdien is de curven blijven dalen. Op 27 mei hadden we nog maar 47 ziekenhuis opnames die dag en een totaal aantal van iets meer dan 1000. Dat is toch een opmerkelijke daling. Ondanks de versoepeling en het feit dat meer mensen terug gaan werken, dat er meer verkeer op de weg is, is er toch steeds een daling. 

Corona is zeker niet nog bestreden, maar door de cijfers laag onder een bepaald aantal te houden heeft men de mogelijkheid om die mensen te helpen. Wanneer de curve weer zou stijgen dan zijn er geen bedden genoeg om iedereen te helpen. Daardoor moet men keuzes maken wie er het meest nood aan heeft. De maximumcapaciteit die men heeft op intensieve zorg is 1846 bedden. Als de curve weer zou stijgen komt men in de problemen. Niet alleen coronapatiënten liggen op de intensieve zorg.

aantal overlijdens

Het stijgend verloop van het aantal overlijdens begint ook af te nemen. Het totaal aantal ligt al boven de 9000. Het aantal overlijdens per dag is ook veel verminderd. Men schommelt rond de 30 doden aan corona per dag.

bronnen

VRT. (2020, 3 mei). Coronacijfers dalen verder, “‘aannemers mogen bij particulieren ook weer binnenshuis werken’”. Geraadpleegd op 28 mei 2020, van https://www.vrt.be/vrtnws/nl/2020/05/03/liveblog-3-mei-2020/

Terug naar zee

Paar dagen geleden heeft de Nationale Veiligheidsraad beslist dat mensen met een tweede verblijf daar terug naar toe mogen. Normaal was het voorzien dat tweedeverblijvers moesten wachten tot 8 juni, maar dit is nu niet meer nodig. Hier zijn echter nog heel wat vragen rond.

Wie mag er nu naar het tweede verblijf?

Eerst leg ik best uit wat men begrijpt onder tweede verblijf. Een tweede verblijf is: een huis, een appartement of een immobiele residentie met een vaste standplaats. 

Wie mag nu naar het tweede verblijf? Dat zijn de eigenaars of de langetermijnhuurders (minstens 1 jaar) en de mensen die onder hetzelfde dak wonen. Deze personen mogen in hun tweede verblijf ook mensen uit hun sociale bubbel ontvangen. Het moet dan wel gaan over dezelfde mensen die je thuis ontvangt. Minister-president Jambon ziet het zelf nog ruimer. ‘een familie mag met vier andere mensen uit hun uitgebreide koker tegelijk naar het tweede verblijf’ zegt Jambon

Hoe controleer je dit?

In een artikel in van het vrtnieuws wordt vermeld dat ze niet in een politiestaat leven. Het is de opdracht voor de mensen om zelf de regels te volgen, men doet een beroep op ieders zin voor verantwoordelijkheid. Als de cijfers weer de negatieve kant zou opgaan, dan is men genoodzaakt om weer extra maatregelen te nemen. 

Niet iedereen is even enthousiast over de beslissing. Men is volop bezig met plannen voor het strand en de dijk, maar die zijn nog niet af. Als mensen uren op de dijk gaan rondlopen of gaan shoppen in winkels is er een groot risico op besmettingen. De regels gelden ook aan de kust. Iedereen die in het beslissingsorgaan zat was het erover eens dat het kon. De veiligheidsraad zag er geen problemen meer in voor tweedeverblijvers om nog langer te wachten. Ze hebben ook de virologen geconsulteerd. De federale overheid, de deelstaten, iedereen was het hierover eens.

Bronnen:

Heylen, K. (2020, 21 mei). Opnieuw naar je tweede verblijf: wie mag er eigenlijk naartoe? En hoe is dat te controleren. Geraadpleegd op 23 mei 2020, van https://www.vrt.be/vrtnws/nl/2020/05/21/jan-jambon-in-de-ochtend/

Student zijn tijdens corona

Het is niet lang meer en de examens zijn daar. We zitten al twee maand in lockdown. Het is voor ons niet eenvoudig geweest. De stress begint te stijgen. Veel docenten helpen ons door lesmateriaal online te plaatsen, opgenomen of ingesproken lessen. Er werden allerlei contactmomenten voorzien. Jammer genoeg zijn er ook heel wat docenten die minder inzet toonden. Wij zitten twee maanden thuis en er werd van ons verwacht om nog steeds hetzelfde resultaat te halen. Bijna een volledig semester moesten wij plots zelf instuderen, mits ondersteuning. Het heeft lang geduurd voor wij een onderwerp waren waarover gehandeld moest worden. 

Wij verwachten helemaal geen 20/20

In een artikel van vrtnieuws geven enkele studenten een reactie op het artikel van Stijn Baert. `Waar haalt u het dat studenten gratis een 20/20 willen?! Wij zijn geen ‘aanstellers’, maar vragen mildheid`  luidt hun opinie. Wij hebben nooit gevraagd om eenvoudig en zonder veel moeite ons diploma te halen. Wat we wel vragen is mildheid en begrip. Er wordt van ons heel wat gevraagd. Het is voor niemand eenvoudig in deze tijd. Wij werden overspoeld door taken, deadlines, examens. Als we vroegen voor uitstel of een andere aanpak werd er niet geluisterd. Er was geen communicatie met leerkrachten onderling. Daarmee bedoel ik dat iedereen gewoon zijn eigen vak wou geven, zonder rekening te houden met de hoeveelheid opdrachten en afspraken de andere docenten geven. 

Wij zijn geen machines

Wij worden gezien als machines, toch in het artikel van Stijn Baert. Hun redenering was we zitten twee maand thuis ze kunnen wel alles zelf leren. Er werd geen rekening gehouden met ons mentaal welzijn. De motivatie zakt met de dag, vermoeidheid begint toe te slaan. Wij zijn geen machines die werken op een brandstof die dagenlang kunnen werken. Er wordt gecommuniceerd via verschillende platformen waardoor er geen structuur is. Wij hebben geen moment rust in ons hoofd. Terwijl de wereld stilstaat, moeten de studenten blijven presteren alsof er niets aan de hand is.

Bronnen:

VRT Nieuws. (2020, 8 mei). Met een 20/20 wint straks geen enkele student. Geraadpleegd op 21 mei 2020, van https://www.vrt.be/vrtnws/nl/2020/05/07/met-een-20-20-voor-iedereen-wint-straks-geen-enkele-student/

VRT Nieuws. (2020b, 11 mei). Waar haalt u het dat studenten gratis een 20/20 willen?! . Geraadpleegd op 21 mei 2020, van https://www.vrt.be/vrtnws/nl/2020/05/10/van-waar-haalt-u-het-dat-studenten-ijveren-voor-een-20-20-voor/

Terug naar normaal

We zijn nu al een twee weken ver sinds de eerste versoepeling van de maatregelen. Dingen die we vroeger vanzelfsprekend vonden, zijn we nu zeer blij om dat we ze weer mogen doen. Ik denk dat iedereen wel nood had aan een versoepeling van de maatregelen. Terug wat meer vrijheid en keuze.

4 mei

Dit was de eerste dag die een versoepeling van de maatregelen toeliet. Op maandag 4 mei gingen de naai- en stoffenwinkels terug open. De maatregelen voor de kinderopvang werden versoepeld. Wat voor mij de beste aanpassing was, was dat je weer met twee vrienden buiten mocht afspreken in de plaats van één. Ik vond het wel jammer dat we nog steeds niet gewoon op een bankje mochten zitten, zelfs als ben je met het maximum aantal personen.

De mogelijkheid om te sporten en zich daarvoor te verplaatsen werden ook aangepast. Op maandag mocht men zich weer verplaatsen met de auto om te sporten. het crisiscentrum voegde hierbij wel toe dat men niet het volledige land moest doorkruisen.

10 mei

Ee week later werd op 10 en 11 mei opnieuw een versoepeling van de maatregelen toegelaten. De winkels mochten terug open, onder strike voorwaarden. Markten en sportwedstrijden bleven voorlopig nog verboden. Ik vond het wat vreemd dat sommige winkels al terug open mochten. Het virus zit nog zit nog volop in ons land en toch gaan de winkels al terug open. Ik snap dat sommige winkels wel terug open konden? maar je ziet nu al dat iedereen massaal terug gaat winkelen. Ze dragen dan wel een mondkapje of handschoenen, maar van afstand houden is nog weinig sprake. De enigste reden dat we de winkels en bedrijven terug openen is om de schade die de economie zal oplopen te beperken.

voor het welzijn van de bevolking is op 10 mei een versoepeling rond sociaal contact gebeurd. Sinds zondag mocht men weer 4 mensen toelaten in je bubbel. Dit moesten dan wel steeds 4 dezelfde mensen zijn. Het is nog niet ideaal, maar voor velen was dit al een grote opluchting. Je zag weer ander volk en je voelde je niet meer zo alleen. Natuurlijk waren veel mensen bang dat mensen hun gezond verstand niet zouden gebruiken en opnieuw veel volk zou uitnodigen. Volgens de cijfers, die we dagelijks ontvangen van vrtnieuws? zitten we nog steeds met een daling. Dat is positief en hopelijk blijft dit ook zo.

Domestic violence

Huiselijk geweld in tijden van corona

Huiselijk geweld is een probleem van alle tijden, niet alleen nu. Wat is dat nu precies? Huiselijk geweld wordt gepleegd door iemand uit de huiselijke- of familiekring. Huiselijk geweld kan vele vormen aannemen, zoals fysieke of psychische mishandeling, seksueel geweld, verwaarlozing, vernedering of overmatige controle. 

Stijging van huiselijk geweld

Onderzoekers gingen na of het risico op huiselijk geweld stijgt tijdens een lockdown. Daar kwamen ze tot de conclusie dat maatschappelijke onzekerheid, minder sociale ondersteuning en controle kunnen leiden tot een stijging van geweld, zeker in onstabiele huiselijke situaties. In Australië daalde de algemene criminaliteit met 40%, terwijl de oproepen stegen met 5%. In Wuhan, waar de epidemie begon, steeg het aantal gevallen van huiselijk geweld tot wel driemaal. In Frankrijk steeg het aantal meldingen tot wel 30%. Het is dus niet enkel een probleem in België.

Oorzaken

De onderzoekers besluiten dat leven in afzondering, geassocieerd met psychische en economische stressfactoren, samen met alcoholconsumptie, kan leiden tot explosieve situaties. In Australië steeg de verkoop van alcohol opmerkelijk met 36%. Hoewel er nog geen definitief bewijs is geleverd dat alcoholconsumptie en huiselijk geweld verbindt gaan onderzoekers er toch van uit dat er een opmerkelijke trend zich voordoet. 

Wat nu voor sociaal werkers?

Als sociaal werker ken je vaak de gezinnen waar huiselijk geweld aan de orde is of waar risico op ontsporing dreigt. Op dit moment is het vanwege de mogelijke kans op besmetting niet of in mindere mate mogelijk om fysiek contact met cliënten te onderhouden. Toch is het niet onmogelijk om als sociaal werker hen te helpen. Sociaal werkers maken nu meer dan ooit gebruik van WhatsApp, Facetime en Skype. Op die manier houdt men het contact en staan die groepen er niet alleen voor. Hoewel het fysieke contact niet aanwezig is, is er toch contact met de personen in zo'n situaties

Bronnen:

jvt. (2020, 7 april). Zeventig procent meer oproepen over geweld tijdens coronacrisis. Geraadpleegd op 13 mei 2020, van https://www.standaard.be/cnt/dmf20200407_04915749

Universiteit UGent. (2020, 13 april). Huiselijk geweld in België in tijden van corona. Geraadpleegd op 13 mei 2020, van https://www.ugent.be/nl/actueel/huiselijk-geweld-in-belgie-in-tijden-van-corona

Spaanse Griep

100 jaar geleden

Exact 100 jaar geleden werd de wereld getroffen door door de Spaanse griep. Ik vond het nodig om toch even hierbij stil te staan. Net zoals Covid-19 is de Spaanse griep een pandemie. Men spreekt van een pandemie wanneer meer dan 100 landen wereldwijd zijn getroffen. De Spaanse griep heeft zeker 5 miljoen doden geëist.

Toch zijn er heel wat verschillen qua aanpak. Ten eerste was de communicatie 100 jaar geleden niets vergeleken met die van nu. Vroeger had men de mogelijkheid niet om via sociale media of tv om nieuws te verspreiden. Men kreeg de informatie via de krant. Nu zijn er allerlei kanalen die ons wereldwijd met elkaar verbinden. De overheid heeft veel meer mogelijkheden om mensen te informeren. Er werden strengere maatregelen genomen dan in de vorige eeuw. Daarnaast was de gezondheid veel minder. Vele huizen waren niet aangesloten aan riolering, proper drinkwater via de kraan enz. 

De boodschap die de overheid meegaf was niet zo verschillend met die van nu. Hameren op hygiëne is van alle tijden: mensen kregen in 1920 ook de raad om zichzelf en hun kledij goed te wassen en zo veel mogelijk geïsoleerd te blijven. Nog een reden waarom de geneeskunde niet te vergelijken valt is dat we nu duidelijke testen afnemen om te controleren wie met het coronavirus is besmet. Men krijgt duidelijke instructies wat te doen bij het vertonen van symptomen.

Wat me ook opviel is dat zowel het Covid-19 als de Spaanse griep een gelijkaardige trend vertonen in de sterftecijfers.  In het begin was er ook een piek die snel terug afnam. Men dacht dat het ergste voorbij was, maar na enkele maanden kwam er een tweede stijging die veel groter was dan de eerste. Volgens experts zal dit niet opnieuw gebeuren met Covid-19. Doordat we betere communicatie hebben en een betere gezondheidszorg staan we veel sterker ten opzichte van 100 jaar geleden. 

De boodschap blijft natuurlijk afstand houden en handen wassen!

Locked-away

Diary

De lock-down is nu al langer dan een maand bezig en vandaag zijn de maatregelen voor het eerst versoepelt. We zijn nog verre van het normale leven, maar we zijn in de goede richting aan het gaan. Ondertussen kan ik mij bezighouden met het schrijven van een soort dagboek. Dit zou niet de eerste keer zijn dat iemand een dagboek bijhoudt wanneer iemand opgesloten zit. Ik verwijs hiermee naar Anne Frank. Ik vermoed dat iedereen wel bekend is met haar verhaal.

We kunnen onze situatie niet gelijk noemen aan dat van haar, maar we kunnen wel gelijkenissen vinden. Anne Frank moest samen met haar familie onderduiken in Nederland om aan vervolging te ontkomen. Hoewel wij nu niet in oorlog zitten, maar in een pandemie zijn er toch wel wat gelijkenissen. Wij zijn ook verplicht om binnen te blijven en hoewel we niet vervolgd zullen worden door nazi’s heb ik toch een gevoel van onveiligheid als ik buiten kom. Zelfs al wandel ik alleen heb ik nog steeds het gevoel dat de politie mij zal stoppen. Dit is een soort angst die ik nog nooit eerder had gevoeld. Ik doe niets verkeerd, maar toch begint mijn hart sneller te kloppen als ik politie zie. Daardoor blijf ik zoveel mogelijk thuis.

De politie had mij al eens aangesproken omdat ik met een vriend buiten was. Ik was met één iemand buiten en toch werd ik aangesproken, zogezegd was ik onderweg naar vrienden. Natuurlijk konden ze niets doen en hebben ze me laten gaan. 5 min later kwam ik in het centrum en overal zaten mensen samen op bankjes of in groep te praten. Toch wordt de jeugd aangesproken en zij niet.

It’s not all bad

Hoe vreemd het ook mag klinken, deze lock-down heeft ook zo zijn voordelen. In het begin was het complete chaos. Na enkele weken waren mensen aangepast aan de nieuwe levensstijl en was het al minder beangstigend. Vroeger hadden we nooit tijd genoeg en nu hebben we tijd over. Dit is iets nieuws voor ons, tijd staat voor eens aan onze kant. Ik hoor van vele dat ze deze tijd hebben genomen om alles eens op een rijtje te krijgen. Een rustmoment. Iedereen wil natuurlijk dat het voorbij is, maar mensen zullen hier sterker uitkomen. 

Daarnaast is de natuur zich aan het herstellen. De files zijn weg, minder vervuiling. China heeft in lange tijd eindelijk weer een blauwe lucht gezien, dieren die terugkeren naar kanalen en zeeën. Zo zijn er nog meer veranderingen voor de natuur die positief zijn. Mijn grootste zorg is dat dit onopgemerkt zal gebeuren en wanneer corona voorbij is dat men gewoon terug zal keren naar de oude levensstijl. 

Eenzaamheid

Corona maakt mensen bang

In een artikel in De Standaard las ik dat Tele-Onthaal twintig procent meer oproepen kreeg. Vragen in verband met gezondheid, relaties en eenzaamheid. In 2019 kregen ze 332 oproepen, sinds de uitbraak van corona piekt dit over de 400. Mensen worden angstig. Ze zijn bang dat zij zelf of geliefden besmet zouden geraken door Covid-19. Veel van die mensen hebben verder geen psychosociale hulp nodig, maar zoeken een uitlaatklep. Tijdens deze lockdown zijn veel mensen hun sociaal net verloren. mantelzorgers, vrijwilligers, familieleden die vaak op bezoek kwamen of de uitstap naar de markt valt allemaal weg. Voor mensen die al vaak binnen zitten en niet veel volk over de vloer krijgt is dit zeer moeilijk. Dit is één van de redenen waarom er zoveel meer oproepen zijn. Het aantal 60-plussers neemt ook steeds toe.

Voor de ouderen in woon- en zorgcentra moet dit de hel zijn. Ikzelf heb mijn opa verloren aan corona en we hebben hem niet kunnen bezoeken. Vele ouderen zitten nu alleen in hun kamer of als ze geluk hebben in de living met enkele andere bewoners. Toch is de eenzaamheid aanwezig. Velen van hen genoten van die enkele keren dat er bezoek was. Nu valt dit volledig weg. Het moet voor hen ook angstaanjagend zijn om te weten dat de meeste besmettingen en doden in woon- en zorgcentra zijn. Ik zou mij ook niet veilig voelen om te weten dat er ieder moment een kans is om besmet te worden. 

De muren komen op je af

Zo beschrijven vele mensen hoe het voelt om alleen thuis te zijn. 1 op 5 gesprekken gaat over eenzaamheid. Eenzaamheid was al een groot probleem, maar nu deze tijden stijgt het nog meer. De muren komen op je af is een van de vaakst gehoorde zinnetjes. Mensen geraken over hun toeren.  Sommige bellers hadden in twee weken niemand gezien. Velen hebben de angst om terug in hun verslaving te vallen. Zij hadden nood aan sociaal contact. Het helpt hem om te stoppen, nu ze helemaal alleen zijn is de drang groter om te hervallen. Het aantal jongeren die bellen/chatten is met 30 procent gestegen. Ook zij zitten met eenzaamheid en angst.

My Grandfather

Walter Verbrugghe

Gisterenavond ben ik te weten gekomen dat mijn opa positief is getest op corona. Het was om 21h dat we een telefoon kregen van mijn tante, zij werkt in het rusthuis waar mijn opa verblijft. Ze vertelde ons dat opa hoge koorts had en allerlei symptomen vertoonde. Mijn tante heeft kunnen regelen om mijn opa te laten testen en zei dat ze er momenteel mee bezig waren. Om 22h belde ze terug om te vertellen dat hij positief testte op het virus. Ze hebben hem moeten afzonderen op een aparte kamer, zodat hij niemand zou kunnen besmetten.

Het was zeer moeilijk omgaan met deze informatie. Het was al moeilijk voor ons omdat we hem niet kunnen bezoeken. In deze moeilijke tijd hoort niemand alleen te zijn. Nu zit hij in een kamer alleen, waar ze alleen bij hem mogen komen wanneer ze volledig pak dragen. Daarnaast heeft hij ook nog eens parkinson en dementie. Voor mijn mama is het nog zwaarder. Ze heeft onlangs al haar moeder verloren, mijn oma dus aan kanker. Het is natuurlijk nooit volledig uitgesloten dat hij het niet zal overleven, maar we weten dat het een zeer kleine kans is. Het moeilijkste om mee om te gaan is, dat we hem niet mogen bezoeken. Hij zit nu alleen in een kamer, met gelukkig een raam zodat hij naar buiten kan kijken.

Ikzelf heb mij, die avond, afgezonderd op mijn kamer. Ik wou even niemand zien. Je hoort of ziet iedere dag in het nieuws nieuwe besmettingen en sterfte. Het slaat pas echt tot je door als het bij je is familie gebeurd. We weten niet hoe of door wie hij besmet is geraakt. Ik ben lang wakker gebleven, heb lang zitten nadenken. Je wil iets doen om het tegen te houden, maar je kan niets doen. Je kan er niet eens naar toe gaan om afscheid te nemen. We kunnen wel eens videochatten, maar zelf kan hij niet werken met een gsm. Je zou denken dat je sneller besmet zou raken wanneer je buiten komt. Ikzelf ga iedere dag eens naar buiten, soms met een vriend. Mijn opa zit alleen maar in zijn kamer en ziet een verpleegster of 2. Toch is hij diegene die is besmet. Ik weet niet hoe mijn opa reageert op de informatie. Misschien is hij het alweer vergeten of snapt hij niet wat de ziekte inhoudt. Ik hoop dat hij niet te veel pijn lijdt. Hopelijk kan ik hem nog eens zien.

Meet & Greet

Little bit about me...

Dag iedereen, Ik ben Maxime. Ik ben 20 jaar en samen met mijn ouders en mijn zus zitten wij samen in quarantaine. Mijn zus woont alleen in Kortrijk, maar in deze vreemde tijden is ze naar huis gekomen om niet alleen te zijn. Zowel mijn ouders, als mijn zus moeten allemaal van thuis uit werken.

Ik zit in mijn eerste jaar Sociaal werk. Ik ben zeer blij dat ik deze richting heb gekozen, na mijn eerste studie in Gent. Sociaal werk is een perfecte richting voor mij. Ik ben van nature sociaal, heb al veel ervaring als animator in woon- en zorgcentrum. Ik doe al 3 jaar vakantiejob in het WZC Sint-Camillus in Wevelgem. Daar werk ik als animator.

Corona and me
In het begin was ik er niet zo mee bezig. Het was toen nog in China. Het enige waar ik mee bezig was is of we wel of niet onze reis mochten maken naar Finland. Na enige inspanning is het ons toch gelukt om onze internationale reis te volbrengen. Na verloop van tijd kwam het virus toch naar onze westerse wereld. Dit was het moment toen we nog in Finland waren. Toen had ik toch al wat meer stress. Mijn stress had niet zozeer te maken met ziek worden, maar eerder om thuis te geraken.

wat te doen?

In deze tijd is er weinig te doen. Ik probeer me bezig te houden met school, Netflix. Iedere dag ga ik buiten gaan wandelen samen met een vriend zijn hond. Zolang het nog mooi weer blijft en we buiten kunnen. Ik heb ook onlangs de Switch gekocht, dus daar kan ik mij ook altijd wel even mee vermaken. Toch begint de verveling toe te slaan. Door de strenge maatregelen heb je het gevoel dat zelf alleen buiten komen illegaal geworden is. Als ik niet buiten ben dan blijf ik binnen in huis. Zo weinig mogelijk contact met anderen.