My Grandfather

Walter Verbrugghe

Gisterenavond ben ik te weten gekomen dat mijn opa positief is getest op corona. Het was om 21h dat we een telefoon kregen van mijn tante, zij werkt in het rusthuis waar mijn opa verblijft. Ze vertelde ons dat opa hoge koorts had en allerlei symptomen vertoonde. Mijn tante heeft kunnen regelen om mijn opa te laten testen en zei dat ze er momenteel mee bezig waren. Om 22h belde ze terug om te vertellen dat hij positief testte op het virus. Ze hebben hem moeten afzonderen op een aparte kamer, zodat hij niemand zou kunnen besmetten.

Het was zeer moeilijk omgaan met deze informatie. Het was al moeilijk voor ons omdat we hem niet kunnen bezoeken. In deze moeilijke tijd hoort niemand alleen te zijn. Nu zit hij in een kamer alleen, waar ze alleen bij hem mogen komen wanneer ze volledig pak dragen. Daarnaast heeft hij ook nog eens parkinson en dementie. Voor mijn mama is het nog zwaarder. Ze heeft onlangs al haar moeder verloren, mijn oma dus aan kanker. Het is natuurlijk nooit volledig uitgesloten dat hij het niet zal overleven, maar we weten dat het een zeer kleine kans is. Het moeilijkste om mee om te gaan is, dat we hem niet mogen bezoeken. Hij zit nu alleen in een kamer, met gelukkig een raam zodat hij naar buiten kan kijken.

Ikzelf heb mij, die avond, afgezonderd op mijn kamer. Ik wou even niemand zien. Je hoort of ziet iedere dag in het nieuws nieuwe besmettingen en sterfte. Het slaat pas echt tot je door als het bij je is familie gebeurd. We weten niet hoe of door wie hij besmet is geraakt. Ik ben lang wakker gebleven, heb lang zitten nadenken. Je wil iets doen om het tegen te houden, maar je kan niets doen. Je kan er niet eens naar toe gaan om afscheid te nemen. We kunnen wel eens videochatten, maar zelf kan hij niet werken met een gsm. Je zou denken dat je sneller besmet zou raken wanneer je buiten komt. Ikzelf ga iedere dag eens naar buiten, soms met een vriend. Mijn opa zit alleen maar in zijn kamer en ziet een verpleegster of 2. Toch is hij diegene die is besmet. Ik weet niet hoe mijn opa reageert op de informatie. Misschien is hij het alweer vergeten of snapt hij niet wat de ziekte inhoudt. Ik hoop dat hij niet te veel pijn lijdt. Hopelijk kan ik hem nog eens zien.