Diary
De lock-down is nu al langer dan een maand bezig en vandaag zijn de maatregelen voor het eerst versoepelt. We zijn nog verre van het normale leven, maar we zijn in de goede richting aan het gaan. Ondertussen kan ik mij bezighouden met het schrijven van een soort dagboek. Dit zou niet de eerste keer zijn dat iemand een dagboek bijhoudt wanneer iemand opgesloten zit. Ik verwijs hiermee naar Anne Frank. Ik vermoed dat iedereen wel bekend is met haar verhaal.

De politie had mij al eens aangesproken omdat ik met een vriend buiten was. Ik was met één iemand buiten en toch werd ik aangesproken, zogezegd was ik onderweg naar vrienden. Natuurlijk konden ze niets doen en hebben ze me laten gaan. 5 min later kwam ik in het centrum en overal zaten mensen samen op bankjes of in groep te praten. Toch wordt de jeugd aangesproken en zij niet.
It’s not all bad
Hoe vreemd het ook mag klinken, deze lock-down heeft ook zo zijn voordelen. In het begin was het complete chaos. Na enkele weken waren mensen aangepast aan de nieuwe levensstijl en was het al minder beangstigend. Vroeger hadden we nooit tijd genoeg en nu hebben we tijd over. Dit is iets nieuws voor ons, tijd staat voor eens aan onze kant. Ik hoor van vele dat ze deze tijd hebben genomen om alles eens op een rijtje te krijgen. Een rustmoment. Iedereen wil natuurlijk dat het voorbij is, maar mensen zullen hier sterker uitkomen.
Daarnaast is de natuur zich aan het herstellen. De files zijn weg, minder vervuiling. China heeft in lange tijd eindelijk weer een blauwe lucht gezien, dieren die terugkeren naar kanalen en zeeën. Zo zijn er nog meer veranderingen voor de natuur die positief zijn. Mijn grootste zorg is dat dit onopgemerkt zal gebeuren en wanneer corona voorbij is dat men gewoon terug zal keren naar de oude levensstijl.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten